Aktualności

Tak długo i tak mocno się we mnie wtulała na wieść, że jedzie do domu, że w którymś momencie powiedziałam: „jak mnie udusisz, to już nikomu nie pomogę”.  „Streetowy” poniedziałek. Na dworcu zauważamy grupkę znanych nam już osób. Wśród nich jest młoda kobieta, której nie znamy. Próbujemy czegoś się dowiedzieć,  jednak towarzystwo wzajemnie się przekrzykuje i mamy tylko jakiś zlepek informacji. Dajemy jej wizytówkę, żeby przyszła do naszej siedziby jutro, pomożemy jak dowiemy się dlaczego jest wśród naszych bezdomnych.

215. Zupa na Głównym już dawno za nami. Za chwilę kolejne spotkanie z naszymi Zupowymi Przyjaciółmi. Trzeba zacząć od tego, że ostatni tydzień był pełen emocji i pozytywnych wydarzeń dzięki wielu z Was. Cudowne przyjęcie naszych wolontariuszy na „Imieninach ulicy Św. Marcin” było jednym z tych, które na długo pozostaną w naszej pamięci. Dziękujemy! Zapotrzebowanie na grochówkę było tak duże, że nasze magazynowe zapasy grochu się skończyły, we wtorek  sklepie kupowałam ostatnie sztuki, a do tego  pojawiły się we mnie wątpliwości, czy gotowanie tej samej zupy po raz kolejny sprawi mi radość.

214. Zupa za nami. Dużo pięknych ludzi zawitało w tą sobotę do naszej siedziby. Nie tylko z domowymi ciastami, które były mile widziane, ale także z męskimi rzeczami, mnóstwem pytań, zainteresowaniem naszą inicjatywą i deklaracjami współpracy. Bardzo nas to cieszy,  bo Zupę od samego początku  tworzą ludzie z pomysłami, empatią, otwartością na drugiego człowieka, poświęconym czasem i parą rąk, która służy do przygotowania posiłku dla tych, co w potrzebie. Na wstępie, 130 kanapek i 100 litrów zupy rozeszło się w szybkim tempie.

Czy w sobotę Zupa po raz 212. rozgrzała czekających w kolejce? Oczywiście, że tak! Tym razem przepyszna ogórkowa, która powstała pod wodzą Justyny. Na dworcu przywitał nas deszcz, więc czym prędzej schowaliśmy się pod dach, na przystanek Pestki. Pogoda sprawiła, że zupa smakowała wszystkim jeszcze bardziej, a że chętnych na posiłek było wielu , to rozeszła się do ostatniej chochelki. Rozdawaliśmy też kanapki, ciepłe napoje, oraz przeróżne ciasta. Cieszymy się, że nikt nie odszedł głodny.