Aktualności

Czy w sobotę Zupa po raz 212. rozgrzała czekających w kolejce? Oczywiście, że tak! Tym razem przepyszna ogórkowa, która powstała pod wodzą Justyny. Na dworcu przywitał nas deszcz, więc czym prędzej schowaliśmy się pod dach, na przystanek Pestki. Pogoda sprawiła, że zupa smakowała wszystkim jeszcze bardziej, a że chętnych na posiłek było wielu , to rozeszła się do ostatniej chochelki. Rozdawaliśmy też kanapki, ciepłe napoje, oraz przeróżne ciasta. Cieszymy się, że nikt nie odszedł głodny.

Bywa, że zaczyna się coś w poniedziałek późnym wieczorem i kończy w piątek prawie w nocy. W poniedziałkowy wieczór w czasie streetworkingu pojechałyśmy pod jedną z Biedronek. Właściwie umówiłyśmy się tam i czekałyśmy w aucie, bo zaczął padać deszcz i było już bardzo ciemno. Naszą uwagę zwrócił Pan, który jechał na wózku inwalidzkim podpierając się jedną nogą. Nie bardzo widziałyśmy twarz, bo ciemno i deszczowo. Wyszłyśmy z auta i zaczęłyśmy rozmowę z której wynikało, że Pan jest osobą bezdomną i śpi na przystanku tramwajowym. W Poznaniu jest od miesiąca. Ma 51 lat.

Na początek, już tradycyjnie odliczamy – 209. Zupa za nami! W tym tygodniu wsparli nas wolontariusze z firmy Wavin. Tym, co mnie zaskoczyło był fakt, że mimo iż była to ich pierwsza wizyta, to świetnie poradzili sobie z „zupowymi czynnościami”. Kolejną miłą niespodzianką był wynik naszej cyklicznie ogłaszanej akcji „O ciasta prosimy ludzi z miasta”. Otrzymaliśmy tyle ciast, że dla wszystkich wystarczyło z nawiązką, a do tego jeszcze mogliśmy zostawić blaszkę dla pań mających zajęcia na świetlicy.

Mamy za sobą 207. spotkanie zupowe. Tym razem serwowaliśmy krupnik na żeberkach, kanapki „na później” lub dla kogoś, kto nie mógł przyjść, a na deser ciastka i kawę.

207 tygodni to szmat czasu. Jasne, jeśli oglądam się wstecz, to myślę „jakoś szybko zleciało”, ale gdyby przyszło mi na coś czekać przez blisko 4 lata, to wydawałoby się to nieosiągalne. Bo subiektywnie odczuwany czas ma taką dziwną właściwość, że przeszłość wydaje się nam zaledwie chwilą, a przyszłość jest bardzo, bardzo odległa.